Nida Erdoğan, 1999 yılında İstanbul’da doğdu.
Namık Kemal Üniversitesi Resim Bölümü’nden mezun olduktan sonra Yıldız Teknik Üniversitesi Sanat ve Tasarım Enstitüsü’nde yüksek lisans eğitimine başladı. Resim, seramik, heykel ve mekâna özgü yerleştirme disiplinlerinde çalışan sanatçı; travma, bellek ve tekinsizlik kavramlarını merkeze alan üretimlerinde, kişisel deneyimlerinden yola
çıkarak evrensel bir anlatı kurar. Çocuklukta yaşadığı kuş fobisi, erken dönem işlerindeki ölü kuş imgeleriyle görünür oldu. Bu imgeler başlangıçta kişisel bir yüzleşmenin parçasıyken, zamanla kolektif hafızaya dair bir sorgulamanın kapısını araladı. Son yıllarda anlatım dili düğüm formuna yöneldi. Düğümler, çözülemeyen, bastırılan ya da
ertelenen duyguların metaforu olarak sanatçının işlerinde yer alıyor. Erdoğan, travmanın bellekte bıraktığı izleri görsel bir dil aracılığıyla görünür kılmayı ve kişisel deneyimi evrensel
bir sorguya dönüştürmeyi amaçlıyor.
Bu yerleştirme, düğüm formunu artık çözülmesi gereken bir sorun değil, kendi içinde yeniden şekillenen bir varlık olarak ele alır. Travmadan doğan bu formlar, artık çözülmek zorunda olmayan; kendi içinden doğan, kendi ekseni etrafında kıvrılan yapılardır.
Seramik burada yalnızca bir malzeme değil, psişik bir eşik olarak işler. Beyaz çamurdan şekillenen düğümler, bedenin ve belleğin katmanlarını kaydeder. Her form, içe ve dışa aynı anda açık, sabit bir kimliğe değil, dönüşüme işaret eder. Bu amorf yapılar, bireysel hafızayla kolektif bilinç arasındaki sınırda salınır. “Sen, sen olarak değil” ifadesinde olduğu gibi: ne tamamen dahil, ne tamamen hariç. Sınırları belirsiz bu düğümler, varoluşun daimi bir eşikte durduğunu hatırlatır.
Olma Hali, Seramik Yerleştirme, 48 parça, 2025
